Dracula- książę wampirów, Wampiry

Dracula- książę wampirów

Pozwolę tu sobie nieco przybliżyć losy i legendę tego najsławniejszego z wampirów to wszystko co do tej pory udało mi się znaleść i co uważałem za godne uwagi..

Więc dawno dawno temu w mrocznej średniowiecznej Transylwanii urodził się w listopadzie lub grudniu 1431 r. w fortecy Sighisoara.....

VLAD DRACULA(1431-1476)

Syn Vlada II Diabła. Hospodar wołoski. Dążył do umocnienia państwa (rozwój gospodarki i handlu, zwiększenie liczby wojska). Wobec swych przeciwników okazywał szczególne okrucieństwo (prawdopodobnie jeden z pierwowzorów wampira Draculi).

Niewielka kamienica nieopodal rynku w miecie Shigishoara (północna część Transylwanii) tu przyszedł na �wiat :)

Rodowód Draculi:

· Basabar *1310 �1352

· Mircza Stary (1386-1418)

· Vlad II Diabeł *1390 �1447 x (ks. mołdawska)

· Mircz Przystojny �1447

· Vlad IV Dracula *lis/gru 1431 Sighisoara �1476 Bukareszt

· Radu �1474

Historia troszkę wcześniejsza.

W roku 1290 Radu Negru (zwany Czarnym Rudolfem) połączył ziemie Wołoszczyzny z Transylwanią. Wołoszczyzna pozostała pod panowaniem Węgier aż do roku 1330, kiedy to na jej władcę powołano Księcia Basabara (1310-1352) - protoplastę rodu Draculi. Przez cały okres panowania Książę prowadził bitwy przeciwko potędze tureckiej. Walki te nie przyniosły jednak oczekiwanego rezultatu. Po jednaj z wielu przegranych potyczek, Basabar zmuszony został do płacenia daniny. Książę, podobnie jak później jego następcy, kontynuował rządy Wołoszczyzną jako wasal Imperium Ottomańskiego. pomiędzy dwoma ówczesnym potęgami: Turcją i Królestwem Węgier. Do głównych zadań władców księstwa należało utrzymanie niezależności państwa od sąsiadów. Mimo, że Wołoszczyzna była lennikiem węgierskim, to już dziadek Draculi, Mircza Stary, zmuszony został do płacenia daniny na rzecz Sułtana, zaś ojciec, Władysław II nie tylko musiał opłacać daninę ale również wysyłać kontyngent młodych chłopców, którzy szkoleni byli na elitarnych żołnierzy tureckich (janczarów).

Synem Basabara był Książe Mircza Stary (dziadek Draculi), zasiadający na tronie wołoskim w latach 1386 - 1418. Tron ten nie zawsze był przekazywany z ojca na syna. Nierzadko następca ustanawiany był przez zgromadzenie wołoskiej szlachty i bojarów.
Mircza Stary miał nieślubnego syna Vlada II, urodzonego prawdopodobnie w 1390 roku. Vlad kształcony był w Niemczech i na Węgrzech, gdzie służył jako goniec na dworze ówczesnego króla węgier Sigismunda.

Ojciec(naszego Draculi) Vlad Dracul, został 1431r nominowany na gubernatora wojskowego Transylwanii przez cesarza Sigismonda, około roku wcześniej został przyjęty w szeregi Zakonu Smoka. Zakon, który można porównać do Zakonu Szpitala św. Jana, a nawet do Zakonu Rycerzy Teutońskich, był organizacją na poły wojskową i religijną, utworzoną w 1387 r. przez cesarza niemieckiego i jego drugą żonę, Barbarę Cilli. Głównymi celami tego tajnego stowarzyszenia rycerzy były obrona interesów katolicyzmu i krucjata przeciwko turkom. Zakon ten jest tak ważny dla nas z kilku powodów. Po pierwsze, wyjaśnia pochodzenie nazwy "Dracula"; "Dracul", w języku rumuńskim znaczy "Smok" - i tak bojarowie rumuńscy nazwali ojca Vlada Tepesa na wieść o jego wstąpienie w szeregi Zakonu Smoka. "Dracula" jest zdrobnieniem, znaczącym "syn Dracula" i jako takie zostało przyznane Vladowi Tepesowi. Po drugie, inspiracja zakonem w powieści Stokera przejawia się nawiązaniem do oficjalnego ubioru jego członków: czarnego nakrycia głowy i czerwonego płaszcza - noszonego tylko w piątki i podczas obchodów świąt pasyjnych.

Sigismund był twórcą tajnego dekretu braterskiego zwanego Orderem Smoka.

Order Smoka

W czasie swojej służby u króla węgierskiego Vlad zasłynął jako niezwyciężony, lojalny wasal. Za ową wierność Sigismund odznaczył go w 1431 roku Orderem Smoka i mianował gubernatorem Transylwanii. Stanowisko to zostało stworzone w roku 1387 przez Cesarza Romana świętego i jego drugą żonę Barbarę Cilli na potrzeby krucjat przeciwko Turkom; było ono odpowiednikiem króla.

W 1432 roku po zgładzeniu Aleksandra Dobrego, Vlad ustanowił się Księciem. Nie cieszył się on jednak długim panowaniem. Zasiadając na tronie wołoskim próbował zachować neutralność. Mimo tego, iż wciąż był węgierskim wasalem, zmuszony był także do płacenia daniny Turcji - bezpośredniemu wrogowi Węgier. Wraz z rodziną został on wygoniony z Wołoszczyzny na wyraźny rozkaz węgierskiego króla. Na opustoszałym tronie Sigismund posadził generała Janosa Hunyady, swego domniemanego nieślubnego syna.

W rok później tron wołoski przeszedł ponownie w ręce Vlada, który odzyskał go dzięki pomocy Murada II Sułtana tureckiego. Vlad II ze swojego związku małżeńskiego z mołdawską księżniczką (lub według innych źródeł z transylwańską szlachcianką) książe dochował się trzech synów: najstarszego Mircza Przystojnego, Vlada IV zwanego Draculą (synem Smoka, synem Diabła) oraz najmłodszego z całej trójki - Radu. Vlad IV Dracula urodził się w listopadzie lub grudniu 1431 roku w mieście Sighisoara (zwanym także Schassburg) w Transylwanii, rok po powołaniu Vlada II na gubernatora.

Swoje dziecięce lata Dracula spędził w Tirgoviste - ówczesnej stolicy Wołoszczyzny, mieście, które Vlad II obrał sobie za swoją siedzibę. Przebywał tam aż do 1444 roku, kiedy to wraz ze swoim młodszym bratem został wysłany przez ojca do Turcji jako dowód jego lojalności. Dracula miał w owym czasie niespełna trzynaście lat. Następne cztery lata swojego życia spędził wraz z bratem w tureckim Adrianopolu jako zakładnik.

Miasto Tirgoviste, XVI w. Biblioteka Akademii Rumuńskiej

W tym samym czasie Węgry znowu szykowały się do wojny z Turkami. Z racji złożonej przysięgi i posiadanego Orderu Smoka, Książę Vlad musiał przyłączyć się do krucjaty. Pomny pomocy, jaką udzielił mu Sułtan, Vlad nie chciał otwarcie wchodzić z nim w konflikt. W roku 1444 król węgierski Władysław złamał rozejm zawarty z Turcją i zorganizował wyprawę, która miała oczyścić Europę z niewiernych, Niestety, jej tragiczny finał miał miejsce pod Warną, gdzie chrześcijańska armia poniosła straszliwą klęskę. W bitwie pod Warną zginął król polski, Władysław I, nazwany później Warneńczykiem. .Aby zagwarantować sobie pokój z Wołochami, Sułtan zażądał od Władysława II zakładników w postaci królewskich synów. W ten sposób, późniejszy władca Wołochów, spędza cztery lata (1444 - 1448) jako "gość" tureckiego władcy w Adrianpolu. W 1447 Władysław II Dracul zostaje zamordowany przez swojego najstarszego syna, zaś Mircza zostaje pogrzebany żywcem przez wiernych jego ojcu bojarów. Rozpoczyna się walka o sukcesję... .

Na wojnę posłał więc swego najstarszego syna Mircza. Armia Mircza została rozgromiona w bitwie pod Warną, za co on i jego ojciec obwinili Janosa Hunyady. Ojca i syna zamordowano w roku 1447 - Mircza zgładzili wołoscy bojarzy wspomagani przez handlarzy z miasta Tirgoviste (prawdopodobnie został zakopany żywcem); Vlada zabito na polecenie Janosa Hunyady. Gdy Vlad i Mircza już nie żyli, a Dracula i Radu wciąż przebywali w Turcji, Hunyady powołał na tron wołoski Władysława II. Wybór ten nie był po myśli Sułtana tureckiego. W roku 1448 uwolnił on Draculę, dając mu pod władanie jedną ze swoich kawalerii prowadzonych przez paszę Mustafa Hassana.

Królestwo Węgier próbuje osadzić na tronie Wołoszczyzny przedstawiciela wiernej Węgrom rodziny Danesti, zaś Sułtan uwalnia i popiera syna zamordowanego władcy, Władysława. Z poparciem tureckim, w 1448 roku udaje się Władysławowi zasiąść na krótko na ojcowski tronie ale zostaje przepędzony przez armię węgierską i musi szukać schronienia u władcy Mołdawii Bogdana. Pozostaje tam do roku 1451, do momentu, kiedy to mołdawski władca zostaje zamordowany. Teraz Dracula szuka opieki na Węgrzech. Jest to manewr słuszny politycznie, gdyż marionetkowy władca Wołochów, do tej pory posłuszny rozkazom wydawanym z Budapesztu, dokonał wolty i oddał się pod opiekę Sułtana, jednocześnie popierając Turcję w jej ekspansjonistycznych planach. Węgrzy potrzebowali zatem nowego, posłusznego człowieka, którego mogliby osadzić na wołoskim tronie. Do roku 1456 Dracula pozostaje w Siedmiogrodzie pod opieką węgierską, czekając na okazję do odzyskania tronu. W 1453 w ręce tureckie wpada Konstantynopol, twierdza nazywana drugim Rzymem, od czasów Konstantyna Wielkiego zabezpieczająca Europę przed Islamem. świat chrześcijański jest wstrząśnięty. Natychmiast rozpoczęto przygotowania do krucjaty przeciwko Turkom. W 1456 armia węgierska, pod wodzą Hunyadego najeżdża turecką Serbię, zaś Dracula dowodzi wyprawą atakującą Wołoszczyznę. Armia węgierska zostaje rozbita w bitwie pod Belgradem, a jej wódz ginie podczas walki. Tymczasem Draculi udaje się pobić rywala i zasiąść na tronie. Jednak bez poparcia potężnego sojusznika jego sytuacja była niepewna. Władysław III Dracula próbuje porozumieć się z Turkami i prowadzi politykę ustępstw, jednocześnie dążąc do umocnienia swej pozycji na tronie.

Dracula zasiada na tronie w latach 1456 - 1462. Właśnie wtedy zasłynął jako okrutny żołnierz i władca. Po ustabilizowaniu swojej pozycji jako księcia, rozpoczął prowadzenie własnych działań wojennych przeciwko Turkom. Sława okrucieństw, których dopuszczała się jego armia poprzedzała jego wojska, wywołując panikę w szeregach nieprzyjaciela. Węgrzy nie udzielili jednak poparcia sojusznikowi i szereg odniesionych zwycięstw nie został wykorzystany politycznie ani terytorialnie.

Brat Draculi, Radu, wolał pozostać w Turcji. Dorósł tam i do końca został lojalny Sułtanowi. Dzięki uzyskanej pomocy siedemnastoletni wówczas Dracul odzyskał należny mu tron. Jednak swoim zwycięstwem cieszył się tylko dwa miesiące do czasu, gdy Hunyady nie wygnał go do Mołdawii. Na tronie wołoskim ponownie zasiadł Władysław II. Trzy lata później zamordowano mołdawskiego Księcia Bogdana. Dracula uratował się ucieczką z kraju. Po tym wydarzeniu Władysław II zaczął wspierać Turków. Zaistniała sytuacja stała się zadrą w oku Hunyady'ego. Zaczął żałować, iż oddał tron wołoski w ręce zdrajcy. Chcąc utrzymać swoje wpływy, dotarł do Draculi, ustanowił go swoim wasalem i obiecał pomóc w odzyskaniu tronu. Po zjednaniu sił obydwaj mocarze ruszyli do boju - Hunyady napadł na pozostającą pod rządami tureckimi Serbię, Dracula zaś podążył na Wołoszczyznę. Hunyady'ego zabito, lecz Dracula odniósł pełne zwycięstwo - zgładził Władysława i powrócił na tron.
I tak rozpoczął się najdłuższy, bo sześcioletni okres królowania Draculi, w czasie którego poprowadził wiele krucjat i dorobił się swojej kontrowersyjnej reputacji.
Jego pierwszym celem po odzyskaniu tronu stała się zemsta na tirgoviskich bojarach, którzy zamordowali jego brata Mircza i uczestniczyli w spisku przeciw ojcu. W Wielką Sobotę roku 1459 aresztował rodziny wszystkich bojarów. Starszych z nich wbił na pal, reszcie kazał iść ze stolicy do miasta Poenari. Ten osiemdziesięciokilometrowy marsz wielu z nich pozbawił życia. Ci zaś, co przetrwali, nigdy nie wrócili do dawnego żywota. Dracula kazał im własnoręcznie zbudować dla siebie fortecę na miejscu starych ruin, niedaleko rzeki Arges. W czasie wznoszenia budowli wielu z nich zmarło; Dracula zmienił to miejsce w fortecę-więzienie, które do dziś uznaje się za Zamek Draculi.

Forteca Poenari nad rzeką Arges

Vlad IV wielce upodobał sobie nowy bastion. Przemienił go w jedną wielką salę tortur, gdzie wprawiał się w specjalnych technikach mordowania ludzi: kazał ich skalpować, gotować, obcinać im głowy, oślepiać, palić, smażyć, siekać, przebijać gwoździami, grzebać żywcem itd. Zamkowe lochy spływały krwią, wieczorami zaś unosił się nad nimi nieskończony lament skazańców.

Niedługo potem mieszkańcy okolicznych siedzib stworzyli mit, jakoby Dracula i jego kompani żywili się krwią owych nieszczęśników.

Dracula lubował się też w obcinaniu uszu, nosów, kończyn i organów płciowych, choć jego ulubioną metodą pozbycia się wrogów pozostało wbijanie na pal. Stąd też wziął się nadany mu przydomek Tepez - co po rumuńsku znaczy Palownik ("Wbijacz na pal"; Turcy mianowali go Kaziglu Bey co oznaczało "Książę Palownik").
Podobne kary Vlad stosował także w stosunku do transylwanckich kupców, którzy sprzeciwiali się prawu handlowemu powołanemu przez niego w 1459 roku.
Chociaż rządy Draculi opierały się na przemocy, stworzył on prawo, którego nikt przy zdrowych zmysłach nie złamał. Srogie kary za kradzież, morderstwo czy choćby kłamstwo oczyściły społeczeństwo z wyrzutków. O efektywności tych posunięć niech świadczy fakt, że pewnego dnia Dracula ustawił złoty kielich na centralnym placu w Tirgoviste. Mógł być on używany przez spragnionych wody podróżnych, lecz na zawsze miał pozostać na swym miejscu. Według źródeł historycznych nie został on nigdy skradziony.

Kilka razy do roku z okazji obchodzonych świąt, Vlad spraszał na królewski dziedziniec w Tirgoviste wszystkich napotkanych włóczęgów i żebraków. Po uroczystości, gdy goście leżeli pijani, Vlad kazał obłożyć dziedziniec drewnem i podpalić. Nikt nie przeżył.

Na początku 1462 roku Vlad poprowadził wzdłuż rzeki Danube wielką kampanię przeciwko Turkom. Posunięcie to było bardzo ryzykowne, gdyż Sułtan Mehmed II dowodził zdecydowanie większymi siłami zbrojnymi od armii wołoskiej. Niemniej wiosną 1462 roku Vlad odniósł wiele znaczących zwycięstw, w następstwie których Sułtan zdecydował się na inwazję Transylwanii. Jego celem stało się przekształcenie zdobytych ziem w prowincję turecką. Na Wołoszczyznę wkroczył z armią trzykrotnie większą niż zastępy Draculi. Swoim atakiem zmusił Tepeza do opuszczenia Tirgoviste.

W roku 1462 armia turecka przepędza Draculę z tronu i książę ponownie musi szukać schronienia na Węgrzech.

Pokonany Dracula podpalił swój zamek i zatruł wody we wszystkich studniach, które mijał po drodze uciekając. Robił to po to, by atakujący Turcy nie mogli znaleść niczego zdatnego do picia.

Gdy po wielu dniach bitew zmęczony walkami Sułtan dotarł do stolicy, zobaczył makabryczny widok: tysiące pali z wbitymi na nie szkieletami ok. dwudziestu tysięcy pojmanych przez Vlada Turków. Sułtan skapitulował.

Po wycofaniu się z Wołoszczyzny, Mehmed przystąpił do realizacji drugiej fazy walk, dotyczącej młodszego brata Vlada - Radu, tureckiego faworyta do Mołdawskiego tronu. Na czele tureckiej armii, przyłączony do przeciwników Vlada, Radu zagonił swego brata do zamku Poenari nad rzeką Arges, gdzie według legendy żona Draculi popełniła samobójstwo rzucając się z góry strzelnicy do rzeki i ratując się tym samym przed turecką niewolą.

Vlad ratował się ucieczką przez tajny tunel wykuty w górze pod zamkiem. Z pomocą arefijskich chłopów przedostał się do panującego od niedawna króla Węgier - Macieja Korwina, który zamiast udzielić mu pomocy, aresztował go i osadził w wieży w Viesegradzie (ówczesnej stolicy Węgier). Vlad przebywał tam 12 lat - do grudnia 1476 roku. W tym czasie na tronie Wołoskim zasiadł młodszy brat Draculi - Radu, wciąż pozostający pod rządami Sułtana. Po czterech latach od chwili osadzenia w wieży Dracula dostał pozwolenie na poruszanie się po zamku. Ograniczona wolność, jaką przez to zyskał wystarczyła, by zjednał sobie członków królewskiej rodziny. Nawiązane w ten sposób układy przypieczętował ożenkiem z jedną z członkiń rodziny - prawdopodobnie siostrą króla. Wydawałoby się, że życie w Viesegradzie odmieniło Tepeza. Lecz on wciąż był tym samym starym Draculą, który dla zabawy lubił wbijać na pal upolowane szczury i ptaki. Raz do jego komnat zakradł się złodziej, którego węgierski kapitan chciał za to aresztować. Dracula nie zabił złodzieja - zabił oficera. Dlaczego? Bo oficer jako gentleman powinien wiedzieć, że nie wchodzi się do czyjegoś domu bez zaproszenia.

W roku 1474 zmarł brat Draculi Radu. Po jego kso śmierci na wołoskim tronie Sułtan posadził jednego z członków klanu Danestich - Basabara Starego. Rządy nowegięcia trwały tylko dwa lata. W 1476 roku Dracula najechał Wołoszczyznę. Wygonił Basabara i wrócił na tron. Dopiero w roku 1476 przy pomocy księcia siedmiogrodzkiego, Stefana Batorego (późniejszego króla Polski)...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Dracula- książę wampirów

Dracula- książę wampirów, Wampiry

Search Box

Podstrony