Drzewko smutku i radości, REW.Lęk przed wyśmianiem, poczucie osamotnienia i porzucenia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Data: 29 I V 2009 r.
Grupa wiekowa : 6 latki
Temat kompleksowy: „Każdy może zostać wielkim człowiekiem-poznajemy swoje wady
i zalety”
Temat zajęć: „Drzewko smutku i radości” -zabawa dydaktyczna na podstawie bajki terapeutycznej oraz zajęć twórczych
Cele główne :
· Kształtowanie prawidłowych postaw społeczno-moralnych i emocjonalności oraz wdrażanie dzieciom troski o uczucia innych i działania na rzecz innych poprzez realizację podstawowych wartości moralnych
· Budowanie pozytywnego obrazu samego siebie
· Rozwijanie kompetencji językowych i umiejętności komunikacji werbalnej i niewerbalnej
· Wdrażanie do uważnego słuchania,
· Wzbogacenie słownictwa dzieci
Cele operacyjne:
Ø Dziecko zna podstawowe wartości moralne i ich znaczenie
Ø Dziecko potrafi odróżnić dobre zachowania od złych i niewłaściwych
Ø Dziecko potrafi dokonywać samodzielnej oceny sytuacji i zachowań swoich i innych
Ø Dziecko potrafi podejmować działania na rzecz innych
Ø Dziecko potrafi określać niektóre cechy charakteru i nazywać wady i zalety
Ø Dziecko potrafi wpływać na swoje zachowanie i jest odpowiedzialne
Ø Dziecko potrafi nazywać uczucia i je rozpoznawać
Ø Dziecko zna sytuacje, w których można przeżywać nieprzyjemne dla innych emocje
Ø Dziecko potrafi zmieniać nieprzyjemne sytuacje
Ø Dziecko stara się panować nad niepożądanymi reakcjami emocjonalnymi
Ø Dziecko dba o właściwe relacje z innymi
Ø Dziecko jest zdolne do troski o innych i odczuwania z nim jego uczuć
Ø Dziecko potrafi nawiązywać prawidłowe relacje z rówieśnikami i rozwijać uczucie przyjaźni
Ø Dziecko rozumie znaczenie zgodnego współżycia i przyjaźni
Metody:
Ø podające: wiersz, opowiadanie-bajka terapeutyczna, objaśnienia
Ø praktyczne: pokaz , czytanie wyrazów, umieszczanie napisów na drzewkach
Ø problemowe: twórcze wypowiedzi, aktywizujące , ekspresyjne
Forma zajęć: praca z całą grupą
Środki dydaktyczne:
-pomoc dydaktyczna „drzewko smutku i radości”
-lustrzany parawan
-drzewko szczęścia
-duże tekturowe serce
- małe serca dla każdego dziecka
- maski zwierząt
-strój wróżki
-podium
- muzyka relaksacyjna
-muzyka z płyty –rytmika Viva
-płyty z serii „Śpiewające brzdące”cz. 2, cz. 5 „Wszystko umiem , wszystko wiem”
- Literatura:
„Z dzieckiem w świat wartości” I.Koźmińska , E. Olszewska
„Terapia pedagogiczna”E.M. Skorek
„Terapia zabawą-terapia przez sztukę”M. Piszczek
„Agresja u dzieci- szkoło porozumienia”- J. Danilewska
Program autorski „Jesteśmy niepowtarzalni” kształtowanie emocjonalności i budowanie pozytywnego obrazu samego siebie J. Heller
Program autorski „Uczymy się żyć razem”-kształtowanie postaw społeczno-moralnych i stosunków interpersonalnych poprze pracę z dramą J. Heller
Program edukacyjny –profilaktyka uzalezmień A. Kołodziejczyk
„Jak życ z ludźmi- umiejętności interpersonalne”-program profilaktyczny A. Kobiałka
Edukacja zdrowotna.- Kamińska K. Dudkiewicz- scenariusze zajęc
Przebieg zajęć:
I Część wstępna
1.Powitanie gości piosenką „Dzień dobry”
2.Cwiczenia Dennisona
2.Powitanka dla dzieci „ Mam na imię ...i jestem wielkim człowiekiem ,ponieważ…….”
II Część właściwa
1. Wysłuchanie recytacji wiersza „Wielki człowiek” J. Heller
Każdy z nas ma swoje wady i zalety,
Każdy z nas czasami cos źle zrobi – niestety,
Ale wszyscy możemy pracować nad swoim charakterem,
By dla innych ludzi stać się wzorem i przyjacielem.
Choć czasami nie wszystko nam się udaje,
Choć czasami świat się wali i na głowie staje ,
To pamiętajmy ,że smutek w życiu przemija,
A po burzy zawsze przychodzi szczęśliwa chwila.
Każdy z nas jest do „dobra „ stworzony,
Każdy bywa szczęśliwy gdy jest szacunkiem obdarzony,
Więc pracujmy nad swym zachowaniem
By kierować się wartościami i dobra poznaniem.
Mały czy duży -może zostać „wielkim człowiekiem”
Bo prawdziwa mądrość nie jest związana z wiekiem.
Niech miłość i dobroć nigdy nie ustaje,
Bo każdy znaczy tyle- ile sam z siebie innym daje.
2. Rozmowa z dziećmi na temat treści wiersza i wypowiedzi dzieci na temat wartości
3. Zabawa muzyczno- ruchowa „Siejemy wartości”
(dziewczynki trzymają w dłoniach serca z wartościami, a chłopcy chodzą wkoło „sieją wartości”)
4.Słuchanie bajki terapeutycznej przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej i zapalonej świecy pt.”Straszydło”
( bajkę przerywamy w momencie gdy zwierzęta zatrzaskują drzwi przed prosiaczkiem „Wtedy usłyszał ich wypowiedzi na temat swojego wyglądu . Było mu bardzo smutno, serduszko nie biło już tak wesoło…”)
5.Wizualizacja przeżywanych emocji prosiaczka
( dzieci nakładając lub trzymając w ręku maskę „wchodzą” w rolą zwierzątka. Wypowiadają przy tym zdania jakie mógł usłyszeć prosiaczek stojąc za drzwiami. Są to zdania, które mogły sprawić przykrość. Wszystkie przykre emocje przeżywane przez prosiaczka , dzieci zaznaczają naderwaniem serca na drzewku szczęścia , które symbolizuje jego stan emocjonalny.)
6. Zabawa muzyczno- ruchowa przed lustrzanym parawanem „ Nasze emocje”
(przy muzyce dzieci wykonują twórcze ruchy , uruchamiając wszystkie części ciała, improwizują układy ruchowe , starając się oddać charakter muzyki i „wyrzucić z siebie zło, złe zachowania, swoje wady”. Na sygnał zatrzymują się i wpatrują w dowolny punkt sali myśląc wyłącznie o miłych rzeczach)
7.Budowanie przez dzieci zdań , które mogą zmienić odczucia prosiaczka i sprawić mu przyjemność
( po wysłuchaniu każdego zdania, zgłaszające się dziecko zakleja taśmą samoprzylepną wyrwę w sercu „naprawiają” serce prosiaczka )
8. Wysłuchanie drugiej części bajki i jej zakończenia
9.Rozmowa z dziećmi na temat troski o uczucia innych i zachęcenie do pomagania innym i pracy nad swoim charakterem
10. Zabawa integracyjna „Przyjaciele”
11.Zabawa dydaktyczna „drzewko smutku i radości”- odczytywanie poznanych cech i uczuć oraz umieszczanie ich na drzewku smutku i radości
12. Śpiew piosenki „Kolega z przedszkola”
13.Podsumowanie zajęć – rozmowa na temat możliwości pracy nad swoim charakterem –wręczenie dzieciom kopert z cechami charakteru i sercami –przyklejanie swoich pozytywnych cech i podpisywanie serc swoim imieniem- umieszczanie na drzewku szczęścia, negatywne cechy dzieci przyklejają na kartce , która wkładają do niszczarki)
14. Zabawa relaksacyjna „Drzewa”
Bajka terapeutyczna pt ”Straszydło” wg tekstu B.Słowik A. Przybylak J.Heller
Część I
Na skraju zielonego lasu stał wielki, stary dąb. Jego liście tańczyły muskane ciepłym , letnim wiatrem. Grupy pień i wydrążone w nim dziuple były przytulnym schronieniem dla śpiewających ptaków.
Zwierzęta w puszystych kożuszkach biegały wokół pnia, potykając się o wystające korzenie. Rozłożyste gałęzie tworzyły chłodny i przyjemny cień dla mieszkających u jego boku przyjaciół: miłego i sympatycznego niedźwiedzia, pracowitej i optymistycznej wiewiórki oraz wesołego i życzliwego zajączka. Ich domem był szałas z gałęzi i mchu , na którym rosły pachnące leśne kwiaty.
Największa radość przyjaciołom sprawiały wspólne zabawy i pomaganie innym.
Pewnego letniego poranka , gdy szli zażyć odświeżającej kąpieli, usłyszeli rozmowę leśnych ptaków o zwierzętach mieszkających w pobliskiej wsi: wrażliwym i delikatnym kotku oraz odważnym
i sympatycznym prosiaczku. Zwierzęta leśne poprosiły sowę mądrą głowę o zaniesienie zaproszenia
zwierzętom domowym. Zaproszenie napisały na dużym zielonym liściu : Niedźwiedź , wiewiórka i zajączek zapraszają kotka i prosiaczka na wesołą wspólną zabawę pod starym dębem jutro, gdy słońce będzie najwyżej na niebie.
Zwierzęta domowe po otrzymaniu zaproszenia , aż podskoczyły z radości. Kotek starannie wylizał swoje futerko, a prosiaczek w tym czasie leżał sobie w ciepłym brązowym błotku. Gdy prosiaczek leniuchował , kotek wyruszył do lasu polna dróżką, przy której rosły kolorowe kwiaty , a na nich jak obłoczki motylki zbierały słodki nektar.
Pod ogromnym , szumiącym dębem czekali już na niego leśni przyjaciele. Powitali kotka radośnie i
Teraz razem czekali na prosiaczka.
W tym czasie w lesie zjawiła się niespodziewanie zła wróżka Paskuda, która nie miała własnego królestwa o którym tak bardzo marzyła więc wzięła czarodziejską różdżkę i ruszyła w drogę.
Zaczęła więc czarować: miłego i sympatycznego niedźwiadka zamieniła w chciwego i złośliwego niedźwiedzia, pracowitą i optymistyczną wiewiórkę zamieniła w leniwą i pesymistyczną , a wesołego i życzliwego zajączka w nerwowego i egoistycznego szaraka.
Tymczasem prosiaczek pobiegł z koszem do sadu zerwał rumiane jabłuszka, które swym zapachem nęciły do jedzenia. On jednak nie dal się skusić , gdyż postanowił zanieść je swoim przyjaciołom.
Idąc tak się cieszył na spotkanie z nowymi przyjaciółmi , że radośnie podskakiwał wzbijając do góry mnóstwo kurzu, który przykleił się do obłoconego ciała tworząc z prosiaczka stworka podobnego do straszydła. Co jakiś czas się potykał o kamienie , ale niczym się nie przejmował , tak bardzo cieszył się na spotkanie. Gdy droga zbliżała się ku końcowi , ujrzał na skraju lasu wielki dąb i przyjaciół.
Małe serduszko prosiaczka zabiło jeszcze mocniej .Gdy prosiaczek zbliżył się do przyjaciół rozłożył szeroko łapki , ale żaden z nich nie podszedł , aby go powitać. Zaczarowane zwierzęta ukryły się w szałasie, mocno zamykając za sobą drzwi.
Prosiaczek jeszcze przez chwilę stał pod drzwiami , które odgradzały go od wielkiego szczęścia, jakim było przebywanie z przyjaciółmi. Wtedy usłyszał wypowiedzi odmienionych zwierząt na temat swojego wyglądu.
Było bardzo smutno, serduszko już nie biło tak wesoło.
Część II
Smutny prosiaczek długo tak stał , nie wiedząc co się stało i dlaczego zwierzęta tak się zachowały.
Nie wiedział nic złej o podstępnej Paskudzie i o tym, że odmieniła jego przyjaciół.
Tymczasem do lasu wróciła sowa mądra głowa, która początkowo zdziwiła się tym co zastała, ale potem poznała ,że to sprawka Paskudy, która próbowała różnych sposobów , aby zapanować
w lesie. Wiedziała jednak, że istnieje jeden sposób na to, aby jej się pozbyć- przebaczenie i miłość, których Paskuda nie cierpiała. Zapytała więc prosiaczka czy potrafi wybaczyć przyjaciołom to co mu zrobili i jak się zachowali choć wiedziała, że jest bardzo trudne, gdy ma się tak zranione serce.
Ale maleńki prosiaczek okazał się tak wielkim i dobrym stworzeniem, że bez trudu wybaczył przyjaciołom. Jego gorące uczucia sprawiły, że Paskuda zniknęła i wszystkie jej złe czary.
Zwierzątka wyszły z szałasu i postanowiły odnaleźć prosiaczka. Zawstydziły się, że nie pomogły
oczyścić go z błota i że tak go zasmuciły. Znaleźli prosiaczka nad strumykiem, i gdy podeszli bliżej , w jednej chwili, jakby na ustalony sygnał powiedzieli wszyscy – Przepraszamy. Radośniej zabiły serca przyjaciół, także prosiaczka, który przeprosił kolegów za swój poprzedni wygląd. Zapanowała wielka radość. Wszyscy wesoło się bawili. Przyjaciele zrozumieli, że jeśli są razem, wszelkie trudności można pokonać.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]